من تا حالا با  blog sky کار نکردم و از این قالب وبلاگ خوشم نمیات  .چی کارش کنم؟؟

زندگی،من چنین فهمیدم که مثل رودخانه است.نمی توان گفت آن آبی که از کوه فرود می آید رودخانه را می سازد،یا آن کوه که باران را مجال جاری شدن میدهد.

آن سنگ ها که که در راهند و مسیر رودخانه را می سازند،گاه راهش را کج می کنند و گاه از اثر آب به حرکت می افتند و آب راهشان می برد.

نمی توان گفت کدامیک از اینها رودخانه را می سازد.شاید در نهایت باغبانی که راه باریکی می کشد و رگی از رودخانه را به باغی می گشاید و درختی را رشد می دهد،حتی آن گیاهان خودرو که از آب رودخانه می نوشند و بر آن سایه می اندازند.

اما همه اینها در ساختن رودخانه نقشی دارند.گیرم در لحظاتی نقش یکی از آنها بیشتر می شود و وقتی به انتها می رسد و سر به خاکی نرم فرو می برد خود خوب می داند که چه راه درازی آمده و از میان ابر،کوه ، سنگ، درخت و باغبان کدامیک در حیاط او بیشتر سهم داشته اند.

انسان نیز وقتی به پایان می رسد و نقشی از همه زندگی در سرش می آید می تواند دریابد که کدام روزهای زندگی ، کدام ماجرا او را بیشتر ساخته و در ساختن او سهم بیشتر داشته.

بر گرفته از کتاب خانوم نوشته مسعود بهنود

چیست این افسانه هستی؟ خدایا چیست؟

این اولین پست این وبلاگه و امید وارم عمرش بیشتر از دو وبلگ قبلی بشه.هر دفعه به بهانه ای چند خط می نویسم و بعد فراموش میشه نوشتن...

امشب خیلی گرفتم. بازم مصیبت و بازی های زندگی منو به نوشتن آورد. این روزا برای درد ی که دارم درمانی پیدا نمی شه، شاید زمان کوتاهی که کنار معشوقی مسکنی باشه اما بعدش ...

اما امشب نه معشوقی هست نه موزیک که بم آرامش بده و نه حواسی واسه کتاب خوندن و سرگرم شدن

بجاش یه حسی هست که شاید با نقاشی بشه آروم شد.اونم نه هر نقاشی،دلم نمی خوات رنگی باشه، دلم می خوات با مدادای طراحی چهرهَ قشنگشو بکشم تا یادم نرفته ولی میدونم قلم دیگه یا دستام بیگانست شاید 5 سالی بشه که طراحی نکردم،جرئت امتحان کردنشم ندارم

من اینقدر داغونم دیگه خدا میدونه تو دل بچهاش چی میگذره....

دیگه نمی دونم چی بنویسم